Kijk niet naar de hemel,
zo is ons gezegd.
Zoals Hij onder jullie was
als uitweg in de dreiging,
als herstel in gebrokenheid,
als vrede in conflict,
zo zal Hij er opnieuw zijn:
verborgen in nabijheid,
wonder van gewoonheid,
vernieuwend in het leven
dat gewond en gekwetst
ongebroken voortgang vindt.

Als een moeder,
zo beloofde jij,
schep Ik een thuis voor jullie.
‘Zoals je werkelijk bent,
jij en geen ander,
zal je ruimte vinden,
zal je ruimte bieden,
zal je ruimte worden
op de weg van het leven.’

Geen wezen zullen wij zijn,
maar jouw zussen en broers:
geliefd in de verbondenheid
die alles draagt,
die alles bergt,
die alles laat bestaan en doet leven.

Tegen elke dood in.

^{- Erik Borgman}